Þegar kórbúningar eru valdir þarf að hafa ýmislegt í huga. Þeir þurfa að fara vel á öllum, liturinn þarf að vera réttur sem og að búningurinn má ekki vera orðinn hallærislegur fljótlega eftir kaup hans. Kvennakór Kópavogs hafði þetta í huga þegar farið var til Búdapest í vor. Þá voru teknir með forláta pasmínutreflar í öllum regnbogans litum sem hægt var að sveipa sig með og fá gott heildarútlit á kórinn án þess að klæðast hefðbundnum kórkjól. Við gerðum okkur samt ekki i hugarlund hversu skynsamlegt val okkar var....Kórbúningar í stað baðfata
Ýmislegt annað en söngur fylgir því að vera í kvennakór. Félagsskapur ólíkra kvenna á ýmsum aldri er frábær og mætti helst líkja við að vera í góðu samsæti með öllum uppáhaldsfrænkum, vinkonum og vinnufélögum. Því er ekki skrítið þó að ýmislegt sé brallað og mikið hlegið. Í síðustu utanlandsferð Kvennakórs Kópavogs, til Búdapest í Ungverjalandi, sannaðist að í okkar hóp eru úrvals ferðafélagar sem höfðu það eitt að leiðarljósi að hafa ótrúlega gaman og njóta hverrar samverustundar. Þegar Búdapest er heimsótt skildist okkur að ekki mætti fara heim fyrr en búið væri að heimsækja eitthvert af fjölmörgum baðhúsum bæjarins. Við sem vanar erum laugunum hér á klakanum létum ekki segja okkur það tvisvar og hóuðum saman nokkrum konum til hópferðar í aðal baðhús Búdapest, Gellert Spa. Þegar á staðinn var komið var strax augljóst að einfaldleiki er ekki það sem málið snýst um þarna úti. Mikið torf var að koma sér í gegnum gjaldskrána, sem að sjálfsögðu var á ungversku, og upplýsingar um hvaða þjónustu maður ætlaði að velja. Svo kom í ljós að fjórar okkar þurftu að leigja sundboli og handklæði og ekki var það nú til að einfalda málin. Við innganginn inn í baðhúsið sátu tveir starfsmenn og fylgdust með því að maður væri nú búinn að borga en það var ekki nóg því auk þess fengum fylgdarkonu til leiða okkur á réttan stað, enda ætluðu konurnar að nýta þjónustuna vel og höfðu pantað sér nudd. Þegar við höfðum þrætt ganga og stiga niður í kjallara var loks komið niður í búningsklefana sem einna helst minntu á fangaklefa. Hver kona fékk sinn klefa sem var tréskúr með hænsnaneti fyrir þak. Við fengum hvorki handklæði né sundföt afhent strax af fylgdarkonunni sem átti í erfiðleikum með að skilja eða tjá sig á ensku, en við skildum orðið later. Fötin skyldu fjúka, því náðum við, og urðum því dálítið sposkar á svip, svona handklæðalausar. Hún beið meðan við afklæddumst og til allrar hamingju vorum við með pasmínutreflana sem hægt var að vefja utanum það allra helgasta, en pasmínutreflarnir eru hluti af kórbúningi kórsins. Þegar út úr trékofunum var komið læsti fylgdarkonan þeim með öllu okkar hafurtaski og hersingin, innvafin í björtum sumarlitum pasmínanna, þrammaði af stað í nudd. Að nuddi loknu var okkur nú farið að lengja eftir sundbol og handklæði og eftir skrautlegar leiðbeiningar töltum við aftur af stað í pasmínunum. Sem betur fer voru engar myndatökur leyfðar þar sem við fórum um því þetta hefur verið frekar skrautleg sjón. Fremst í flokki rigsuðu þær sem svo fyrirhyggjusamar voru að taka með sundboli að heiman, þær eltu síðan hálfnaktar konur sveipaðar treflum í regnbogalitunum, því litríkar viljum við vera á sviði. Ekki var það til að minnka áhrifin að við erum jú allar misháar og breiðar eins og gerist í góðum kvennakórum, svo að trefillinn góði gagnaðist sumum mjög vel meðan að aðrar voru í mesta basli að láta hann duga! Svona þurfti hersingin að labba þvílíkar krókaleiðir og loks meðfram allri aðalsundlauginni við mikla kátínu sundlaugargesta. Þegar við höfðum verið afgreiddar um handklæði og sundboli tók við ganga til baka og aftur niður í klefann góða þar sem skipt var snögglega og aftur upp til að njóta dásamlegs baðhúss. Þegar heim var komið kunnum við enn betur að meta okkar fínu sundlaugar hér á Íslandi. Eins erum við afskaplega ánægðar með að hafa valið okkur svona skynsamlegan kórbúning því ekki er víst að við hefðum komist skammlaust í gegn um baðferðina í Búdapest annars. Vefsetur Kvennakórs Kópavogs: http://kvennakorkopavogs.googlepages.com/
Ýmislegt annað en söngur fylgir því að vera í kvennakór. Félagsskapur ólíkra kvenna á ýmsum aldri er frábær og mætti helst líkja við að vera í góðu samsæti með öllum uppáhaldsfrænkum, vinkonum og vinnufélögum. Því er ekki skrítið þó að ýmislegt sé brallað og mikið hlegið. Í síðustu utanlandsferð Kvennakórs Kópavogs, til Búdapest í Ungverjalandi, sannaðist að í okkar hóp eru úrvals ferðafélagar sem höfðu það eitt að leiðarljósi að hafa ótrúlega gaman og njóta hverrar samverustundar. Þegar Búdapest er heimsótt skildist okkur að ekki mætti fara heim fyrr en búið væri að heimsækja eitthvert af fjölmörgum baðhúsum bæjarins. Við sem vanar erum laugunum hér á klakanum létum ekki segja okkur það tvisvar og hóuðum saman nokkrum konum til hópferðar í aðal baðhús Búdapest, Gellert Spa. Þegar á staðinn var komið var strax augljóst að einfaldleiki er ekki það sem málið snýst um þarna úti. Mikið torf var að koma sér í gegnum gjaldskrána, sem að sjálfsögðu var á ungversku, og upplýsingar um hvaða þjónustu maður ætlaði að velja. Svo kom í ljós að fjórar okkar þurftu að leigja sundboli og handklæði og ekki var það nú til að einfalda málin. Við innganginn inn í baðhúsið sátu tveir starfsmenn og fylgdust með því að maður væri nú búinn að borga en það var ekki nóg því auk þess fengum fylgdarkonu til leiða okkur á réttan stað, enda ætluðu konurnar að nýta þjónustuna vel og höfðu pantað sér nudd. Þegar við höfðum þrætt ganga og stiga niður í kjallara var loks komið niður í búningsklefana sem einna helst minntu á fangaklefa. Hver kona fékk sinn klefa sem var tréskúr með hænsnaneti fyrir þak. Við fengum hvorki handklæði né sundföt afhent strax af fylgdarkonunni sem átti í erfiðleikum með að skilja eða tjá sig á ensku, en við skildum orðið later. Fötin skyldu fjúka, því náðum við, og urðum því dálítið sposkar á svip, svona handklæðalausar. Hún beið meðan við afklæddumst og til allrar hamingju vorum við með pasmínutreflana sem hægt var að vefja utanum það allra helgasta, en pasmínutreflarnir eru hluti af kórbúningi kórsins. Þegar út úr trékofunum var komið læsti fylgdarkonan þeim með öllu okkar hafurtaski og hersingin, innvafin í björtum sumarlitum pasmínanna, þrammaði af stað í nudd. Að nuddi loknu var okkur nú farið að lengja eftir sundbol og handklæði og eftir skrautlegar leiðbeiningar töltum við aftur af stað í pasmínunum. Sem betur fer voru engar myndatökur leyfðar þar sem við fórum um því þetta hefur verið frekar skrautleg sjón. Fremst í flokki rigsuðu þær sem svo fyrirhyggjusamar voru að taka með sundboli að heiman, þær eltu síðan hálfnaktar konur sveipaðar treflum í regnbogalitunum, því litríkar viljum við vera á sviði. Ekki var það til að minnka áhrifin að við erum jú allar misháar og breiðar eins og gerist í góðum kvennakórum, svo að trefillinn góði gagnaðist sumum mjög vel meðan að aðrar voru í mesta basli að láta hann duga! Svona þurfti hersingin að labba þvílíkar krókaleiðir og loks meðfram allri aðalsundlauginni við mikla kátínu sundlaugargesta. Þegar við höfðum verið afgreiddar um handklæði og sundboli tók við ganga til baka og aftur niður í klefann góða þar sem skipt var snögglega og aftur upp til að njóta dásamlegs baðhúss. Þegar heim var komið kunnum við enn betur að meta okkar fínu sundlaugar hér á Íslandi. Eins erum við afskaplega ánægðar með að hafa valið okkur svona skynsamlegan kórbúning því ekki er víst að við hefðum komist skammlaust í gegn um baðferðina í Búdapest annars. Vefsetur Kvennakórs Kópavogs: http://kvennakorkopavogs.googlepages.com/