Sönghúsið Domus Vox hélt aðventutónleika í Hallgrímskirkju 12. og 13. desember. Á tónleikunum komu fram undir stjórn Margrétar J. Pálmadóttur rúmlega 200 söngkonur á öllum aldri ásamt einsöngvara og hljóðfæraleikurum. Kórarnir sem um ræðir eru: Vox feminae, Vox junior, Stúlknakór Reykjavíkur og Gospelsystur Reykjavíkur. Jónas Sen skrifaði eftirfarandi tónleikagagnrýni í Morgunblaðið um tónleikana.Tónleikagagnrýni - Jónas Sen Morgunblaðið, þriðjudaginn 19. desember 2006
Það var stór hópur kvenna sem gekk inn í Hallgrímskirkju á þriðjudagskvöldið. Vox feminae, Gospelsystur Reykjavíkur og Stúlknakór Reykjavíkur, en þeim öllum stjórnar Margrét Pálmadóttir. Bara að horfa á allar þessar konur ganga svo tignarlega myndaði spennuþrungið andrúmsloft: greinilegt var að að eitthvað var að fara að gerast. Ósennilegt er að nokkur hafi orðið fyrir vonbrigðum. Fyrsta lagið sem var sungið, Guð sem skapar líf og ljós eftir Hjálmar H. Ragnarsson við ljóð eftir Kristján Val Ingólfsson, var einstaklega áhrifa mikið. Trumbuleikur Eggerts Pálssonar var hrífandi og skemmilega frumstæður, bara hann gerði að verkum að það var eins og lagið hefði verið samið fyrir þúsund árum. Söngurinn var líka svo tilfinningaþrunginn, en samt svo tæknilega öruggur, að unaður var á að hlýða. Á efnisskránni voru lög ú rýmsum áttum og var lagavalið í það heila fjölbreytt. Flest kom prýðilega út, það var helst Ave Maria eftir Caccini sem var heldur knúsað í hljóðfæraútsetningunni, en margt annað var frábært eins og t.d. Slá þú hjartans hörpu strengi eftir Bach, sem var afar heillandi. Almennt var söngurinn sérlega vandaður, bæði tær og hljómmikill, undir markvissri stjórn Margrétar. Litlu börnin, sem gengu inn í kirkjuna um miðbik tónleikanna, voru ótrúlega sæt og sungu líka merkilega hreint. Ekki verður hjá komist að nefna frammistöðu ungs slagverksleikara Kristjáns H. Hafliðasonar, en hann var í hlutverki Litla trommuleikarans og stóð sig sérlega vel. Einnig verður að minnast á einsöng Hönnu Bjarkar Guðjónsdóttur í fáeinum atriðum, en hann var fagur og vel mótaður. Nokkrir hljóðfæraleikarar spiluðu með kórunum, og áður en konurnar gengu inn léku fjórir þeirra, Hjörleifur Valsson fiðluleikari, Jónína Auður Hilmarsdóttir víóluleikari, Örnólfur Kristjánsson sellóleikari og Eydís Franzdóttir óbóleikari, kvartett eftir Mozart. Þetta kom yfirleitt ágætlega út. Og í hinum tónleikaatriðunum var hljóðfæraleikurinn eins og best verður á kosið. Þetta voru frábærir tónleikar! Jónas Sen Morgunblaðið
Það var stór hópur kvenna sem gekk inn í Hallgrímskirkju á þriðjudagskvöldið. Vox feminae, Gospelsystur Reykjavíkur og Stúlknakór Reykjavíkur, en þeim öllum stjórnar Margrét Pálmadóttir. Bara að horfa á allar þessar konur ganga svo tignarlega myndaði spennuþrungið andrúmsloft: greinilegt var að að eitthvað var að fara að gerast. Ósennilegt er að nokkur hafi orðið fyrir vonbrigðum. Fyrsta lagið sem var sungið, Guð sem skapar líf og ljós eftir Hjálmar H. Ragnarsson við ljóð eftir Kristján Val Ingólfsson, var einstaklega áhrifa mikið. Trumbuleikur Eggerts Pálssonar var hrífandi og skemmilega frumstæður, bara hann gerði að verkum að það var eins og lagið hefði verið samið fyrir þúsund árum. Söngurinn var líka svo tilfinningaþrunginn, en samt svo tæknilega öruggur, að unaður var á að hlýða. Á efnisskránni voru lög ú rýmsum áttum og var lagavalið í það heila fjölbreytt. Flest kom prýðilega út, það var helst Ave Maria eftir Caccini sem var heldur knúsað í hljóðfæraútsetningunni, en margt annað var frábært eins og t.d. Slá þú hjartans hörpu strengi eftir Bach, sem var afar heillandi. Almennt var söngurinn sérlega vandaður, bæði tær og hljómmikill, undir markvissri stjórn Margrétar. Litlu börnin, sem gengu inn í kirkjuna um miðbik tónleikanna, voru ótrúlega sæt og sungu líka merkilega hreint. Ekki verður hjá komist að nefna frammistöðu ungs slagverksleikara Kristjáns H. Hafliðasonar, en hann var í hlutverki Litla trommuleikarans og stóð sig sérlega vel. Einnig verður að minnast á einsöng Hönnu Bjarkar Guðjónsdóttur í fáeinum atriðum, en hann var fagur og vel mótaður. Nokkrir hljóðfæraleikarar spiluðu með kórunum, og áður en konurnar gengu inn léku fjórir þeirra, Hjörleifur Valsson fiðluleikari, Jónína Auður Hilmarsdóttir víóluleikari, Örnólfur Kristjánsson sellóleikari og Eydís Franzdóttir óbóleikari, kvartett eftir Mozart. Þetta kom yfirleitt ágætlega út. Og í hinum tónleikaatriðunum var hljóðfæraleikurinn eins og best verður á kosið. Þetta voru frábærir tónleikar! Jónas Sen Morgunblaðið